مقتدای من عباس بن علی می باشد.همان که بار و بنه اش را جمع کرد و با امام زمانش همراه شد،دل کند از مادر و دلبستگیهایش در مدینه؛ هیچ گاه در نیت امامش شک نکرد.

مقتدای من عباس است؛ همان که همگام با امام زمانش شد آن روزی که موسم حج بود و همگان به سمت مکه می آمدند؛او همراه با امامش به مکه پشت کرد.هیچ گاه به نیت امامش شک نکرد.حجی که امامش یزید بود پشت کردن به کعبه اش سزاوارتر بود.

مقتدای من عباس است؛ همان که شب عاشورا اولین کسی بود که اعلام همراهی با امام زمانش کرد؛ او در روز عاشورا مشتهایش را پر از آب کرد، به نزدیکی لبهای خشکیده و ترک خورده اش آورد ولی آبها را به باد سپرد،از آب ننوشید زیرا امام زمانش تشنه بود،لبهایش خشکیده بود.

مقتدای من عباس است او که جانش را فدای امام زمانش کرد.